Zigmant J. Kanstul
W 1953 r. Zigmant J. Kanstul przeniósł się do Anaheim (California), gdzie odnosząc sukcesy – 18 lat pracował w F.E. Olds. Jednocześnie praktykował w F.A. Reynolds, zdobywając tam wiedzę i doświadczenie w sztuce budownictwa instrumentów dętych. W 1970 roku odchodzi z Olds i przyjmuje stanowisko dyrektora w King Musical Instruments. W 1979 zostaje dyrektorem manufaktury C.G. Conn, obejmując nadzorem placówki firmy w Stanach Zjednoczonych i Meksyku. Bazując na zdobytym doświadczeniu w 1981 r. Zakłada swoją firmę Kanstul Musical Instruments, położoną w Anaheim (California), tuż obok Disneylandu. 50 lat doświadczenia zapewniło Kanstulowi stabilne miejsce lidear w produkcji instrumentów dętych. Dziś zatrudniając 36 pracowników Kanstul Musical Instruments ma w ofercie trąbki, kornety, flugelhorny, waltornie, puzony, eufonia, tuby, trąbki heraldyczne i sygnałowe, ustniki, futerały i akcesoria, innymi słowy cały asortyment swojej branży.
Trąbki
Trąbki od wieków charakteryzują się królewskim blaskiem, Kanstul stoi na straży tej idei, dbając aby doprowadzić ją do nowoczesnej perfekcji.
Do produkcji instrumentów stosuje się szeroki wybór różnych metali, nie tylko dla okiełznania specyficznego blasku trąbki, jak również dla stworzenia trwałego instrumentu, którego nienagannie działająca mechanika, dostosowana jest do współczesnych wymagań.
Ponieważ większość podzespołów trąbki ma kształt cylindryczny, zaprojektowanie części konicznych jest szczególnie istotne. Badania akustyczne przeprowadzone przez Kanstula w tym zakresie odegrały kluczową rolę w ostatecznym dopracowywaniu niuansów brzmieniowych instrumentu.
Kanstul przyczynił się znacznie do rozwoju trąbki. Pod względem mechanicznym i akustycznym, każdy instrument jest w stanie sprostać nieustannie rosnącym wymaganiom współczesnej literatury muzycznej, pozwalając na wykonanie pasaży i przebiegów dotychczas niemożliwych do zagrania.
Kornety
W kornetach Kanstula połączone zostały historyczne atuty tego instrumentu, łagodna i śpiewna barwa oraz nowoczesna perfekcja mechaniki. Jest to kolejny krok w dążeniu do osiągnięcia maksymalnej ekspresji muzycznej.
Flugelhorny
Rozwój wentyli w instrumentach dętych można podzielić na dwie kategorie. Instrumenty o historii naturalnej jak trąbka, puzon waltornia i te, do których dalszego rozwoju niezbędne było wprowadzenie mechanizmu tłokowego. Flugelhorn jest jednym z tych drugich. Nie tak uniwersalny w użyciu jak kornet, nie posiadający takiej jasnej barwy jak trąbka, jednak wyróżniający się głośniejszym i bogatszym brzmieniem niż tamte.
Warto zauważyć, co interesujące, że flugelhorn (poza kilkoma wyjątkami), nie był tak naprawdę nigdy zaadoptowany przez kompozytorów do klasycznej muzyki orkiestrowej, co w efekcie odbiło się na jego popularności w salach koncertowych. Mimo to jego szlachetne brzmienie zostało docenione przez angielskie Brass Bandy i oczywiście od dawna faworyzowane przez muzyków jazzowych.
Kanstul uszlachetnił charakterystyczną bawrę flugelhornu przez zastosowanie innych niż standardowe materiałów na czary brzmieniowe (miedź, brąz). Doprowadził do uzyskania lekkiego zadęcia w całym obrębie skali. Udoskonalony kształt czary, czym przyczynił się do osiągnięcia nienagannej intonacji i wzmocnieniu brzmienia.